Oh, ik HOUHOUHOU van netjes en opgeruimd! Netjes. Heerlijk…
Houden van netjes is wel vrij moeilijk te combineren met mijn dochters Snipje
en Snaakje, van wie ik ook erg veel hou. Zij houden namelijk op hun beurt meer
van dingen als kralen rijgen en laten vallen, duplodozen omgooien en laarsjes
vol zand leegkieperen in de gang. Ieder zo zijn ding.
Het is niet zo dat ik nou perse van het opruimen zelf hou
hoor, dat niet. Meer het resultaat. Zo’n vloer/plank/tafel waar niks op ligt…
Ohlala. Je zou er zo met een bak chips voor gaan zitten om er heerlijk een uur naar
te staren en van te genieten. Ware het niet dat chips onwijs kruimelt.
Ook in die welbekende blauw met gele woonwinkel speelt mijn
liefde voor netjes soms op. Op heel rare momenten. Dan loop ik gewoon relaxed
door de paden en INEENS zie ik dat een deken op een bed niet recht ligt. Oei…
Ik loop door. Probeer er niet naar te kijken. Net als een plat beest op de weg.
Het ligt daar, ik zie het vanuit mijn ooghoek, maar ik wil het niet zien. Zo
precies. Maar ja, omdat Snipje en Snaakje nooit fatsoenlijk doorlopen, moet ik
op ze wachten en sta ik zomaar drie volle minuten naast die deken. Die
rommelige, slordige, kronkelige, frotterige deken. Dat verkoopt voor geen
meter. Ziet er níét uit. Eén vlug rukje, aan alle vier de hoeken, en het is
gefikst….
Soms gebeurt het dan zomaar, zo ineens, dat er heel even geen mensen lopen op het pad. En voor ik het door heb sta ik als een malle dat hele bed op te maken. En het bed ernaast ook. En die daarnaast en dan heb ik niet in de gaten dat Snipje en Snaakje er al zijn. En zij zijn niet de enigen. Eigenlijk is het nu ineens best wel druk in het gangpad. En eigenlijk sta ik hier al mijn vierde bed op te maken en ik draag GEEN geel shirt. Vernedering!
Het ergste is, als ik thuis eenmaal aan het opruimen ben geslagen, kan ik niet meer ophouden. Dat is hier dus niks anders. Voortgedreven door weetikveelwat ruim ik zo’n 35 kamertjes op. Die blikken die je dan krijgt. Shame on me!
Mag ik de volgende keer PLEASE veilig weggestopt worden in Smalland? Ik zal het daar maar een klein beetje opruimen.
Soms gebeurt het dan zomaar, zo ineens, dat er heel even geen mensen lopen op het pad. En voor ik het door heb sta ik als een malle dat hele bed op te maken. En het bed ernaast ook. En die daarnaast en dan heb ik niet in de gaten dat Snipje en Snaakje er al zijn. En zij zijn niet de enigen. Eigenlijk is het nu ineens best wel druk in het gangpad. En eigenlijk sta ik hier al mijn vierde bed op te maken en ik draag GEEN geel shirt. Vernedering!
Het ergste is, als ik thuis eenmaal aan het opruimen ben geslagen, kan ik niet meer ophouden. Dat is hier dus niks anders. Voortgedreven door weetikveelwat ruim ik zo’n 35 kamertjes op. Die blikken die je dan krijgt. Shame on me!
Mag ik de volgende keer PLEASE veilig weggestopt worden in Smalland? Ik zal het daar maar een klein beetje opruimen.
Zo herkenbaar ;)!
BeantwoordenVerwijderen