Ik zal nou niet van mezelf zeggen dat ik de grootste dierenliefhebber van allemaal ben, maar ik heb wel een hart. Ja. Ik zag een keer in Frankrijk, in de zomervakantie, in een zwarte auto, bij 35 graden, een zwetende hond die tegen het kookpunt aanzat. Dan stamp ik dus wel het winkelcentrum in met "Hee! Un Chien! Buiten. Mort! Hot! Cooking! Zielig!" Ik bedoel maar.
En als het winter wordt en ik zie gewoon dat er aan de struiken steeds minder besjes zitten, dan maak ik me ook direct zorgen om de vogeltjes in de tuin. Vorig jaar strooide ik daarom zaadjes op de grond, maar daar waren vooral de drie muisjes heel blij mee. En daarna de zes muisjes. En de week erna de vierentwintig muisjes.
Ik werd daarom de trotse eigenaar van een pindakaaspotjesvogelhuisje. Je weet wel. Daar stopte ik een pot lekkere pindakaas in. Met nootjes. Gewoon het merk dat ik zelf ook altijd het lekkerst vind. Ik gun dat die musjes en meesjes, weet je. Ook omdat zij in de zomer altijd zo leuk voor me twieten enzo. Goed. Pindakaas dus. Het zat er nog geen uur in, of daar kwam de eerste koolmees. Hij stopte zijn hele hoofd in die pot, at tot hij niet meer kon en vloog weg om het aan zijn familie te vertellen. Daarna kwam er nog een koolmeesje en twee dagen later was de pot leeg. Ik stopte er maar weer een nieuwe in. Een goedkopere deze keer. Ik blijf niet bezig. Ook die was in twee, drie dagen helemaal schoongepikt.
Maar toen kreeg ik van een ECHTE dierenvriendin een snoeiduur potje pindakaas. Op het etiket stond: "Sommige mensen geven hun tuinvogels gewone pindakaas. We weten allemaal dat dat megaslecht is voor hun cholesterol, hun vaten, hart en nieren, hun stoelgang EN dat sommige er Alzheimer van kunnen krijgen op latere leeftijd. Dit omdat er VEELSTE veel vet en al helemaal veelste veel zout in zit. Och, och, wat slecht en we zijn erg blij dat u tenminste ecologische, biologische, glutenvrije, coeliakieproof, groene, op een fiets vervoerde pindakaas heeft gekocht voor uw tuinvogels."
Ik voelde me een beetje aangevallen. Ik deed de pot schuldbewust in het pindakaaspotjesvogelhuisje. Er kwam een koolmees. Hij rook eraan, haalde zijn snavel op, scheet op de grond en vloog weer weg. Daarna is er nog twee keer een vogel langs gekomen. De eerste keek gekwetst, de tweede keek ronduit pissig. Daarna werd het heel, heel stil in mijn tuin. Geen getwiet meer voor mij. Die pindakaas hangt er nu al vier weken.
Morgen koop ik kleddervette, snoeizoute pindakaas, want ik ben een echte dierenvriend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten