Koningsdag. De BESTE dag van het jaar. Ik zou het liefst de hele dag kleedjesmarkten afschuimen, bakken met geld uitgeven, de tijd vergeten en mijn kinderen totaal verwaarlozen in mijn blinde jacht naar spotgoedkope hebbedingetjes. Maar ja. Ik ben nu eenmaal een goede moeder. Dus ik ging met Snipje (6) en Snaakje (3) naar het miezerige marktje voor de deur. Ik gaf Snaakje twee muntjes van vijftig cent en keek wat ze er mee ging doen, benieuwd of mijn dochter mijn handelsgeest had geërfd. Bepaald niet, zo bleek...
Bij het allereerste kleedje dat Snaakje tegenkwam zat vriendinnetje Nore, van vijf. Achter een plastic kassa. Nore had een kleedje met daarop schoentjes van haar broertje, dvd's van haar moeder en de boekjes die ze niet meer las. Snaakje walste dwars over het kleedje, pakte zonder te kijken een boekje mee en hield stil bij de kassa. Daar zat Nore, kaarsrecht en bijzonder winkelmevrouwig. Snaakje riep: "Deze boek!" en overhandigde haar muntje van vijftig cent. Nore straalde en wipte haar plastic kassa open. Ze gaf Snaakje een stuiver terug en volmaakt tevreden slofte Snaakje weer, over de schoentjes en de dvd, terug naar mij. Ze leverde haar boek bij me in, draaide zich om en liep (weer dwars over dat arme kleed) terug. Ze graaide al lopend een tweede boek mee en knalde deze keer die net gekregen stuiver op de tafel. In haar nopjes met alweer een klant wipte Nore haar kassa open, pakte er het vijftig centje uit dat ze net had verdiend en gaf 'm aan Snaak. Dik tevreden gingen beiden daarna uiteen. Moeder en ik waren sprakeloos.
Een kleedje verderop zaten Snipje (6) en haar vriendin. Achter een veel serieuzer kleedje. Hier werd serieus gehandeld. Er stond zelfs een fiets klaar voor verkoop. Snaakje zag dat er achter dat kleedje, tussen de serieuze Snipje en haar totaal oranje vriendin, nog een stoeltje vrij was. Heel gewichtig nam Snaakje op dat stoeltje plaats.
"Waaah!" gilde Snipje, "Mama! Haal haar weg! SNEL! Ze heeft (en toen pas zag ik het) VET GROENE LANGE SNOTTEBELLEN! Nu durft NIEMAND hier meer wat te kopen! IELK!"
Inderdaad zeg. Tussen de keurige, representatieve Snipje en haar gedreven vriendin zat Vieze Snaakje. Met pluizig haar, een half afgeveegde vlag op haar wang, een net iets te brede glimlach en... twee lange, lichtgroene snottebellen. Niet goed voor de zaken.
Ik heb Snaakje maar meegenomen naar een andere markt. Ik hoopte dat ze me lang de tijd zou geven, en daarom gaf ik haar een zoekopdracht. "Snaakje, jij mag iets kopen van mij. Wat wil je vinden? Wat ga je zoeken en kopen?"
En guess what... Ze klemde haar muntje stevig vast en zij beslist: "Een Superheldpaard."
Ik heb de hele middag kunnen struinen. Die dingen bestaan niet. Gnagna!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten