Iemand In Mij Hoof

Ik heb al eens een blog geschreven over het spelletje 'Ik zie, ik zie'. En over hoe dat geen succes is bij ons. Wij proberen 'Ik zie, ik zie' nu te voorkomen, als we in de auto zitten. In de praktijk klinkt dat dan ongeveer zo: "Hee mama, ik heb een goed ideetje! Zullen we 'Ik z-
"HEEEEE KIJK! Een koe! Warempel. Kijk toch eens aan, er staat een koe in de wei. Ongelooflijk en dat in Nederland. Snipje, weet jij wat een koe geeft? Een ei? Wol? Melk misschien?"

Alles. Als we maar geen 'Ik zie, Ik zie' hoeven te spelen. Mijn schoonzusje, liefhebbende tante van Snipje en Snaakje, is zo groen als gras wat ons spelletjesbeleid betreft. Als Snipje en Snaakje haar zouden vragen 'Ik zie' te spelen zou zij dat gewoon doen. Ha!

Laatst, tijdens een lange autorit, vroeg Snaakje aan haar tante: 'Zulle wij pelletje doen?' Ik gniffelde inwendig. Zou ze erin trappen? Snaakje ging verder: ''Zulle wij doen 'Iemand inne hoof'?' Snaakje gebruikte haar snoezigste stemmetje. En haar tante vloog er met open ogen in. Ik ging er lekker voor zitten. Vervuld van heerlijk leedvermaak luisterde ik hoe dit raadspel zou verlopen. Het ging zo:

Snaakje: 'Jij mag.'
Schoonzusje: 'Oke. Laat me even denken. Uhm. Ja. Ik heb iemand. Ik heb iemand in mijn hoofd.'
Snaakje: 'Is het….jommetje?' 
Schoonzusje: 'Ja, het is een jongen.'
Snaakje, barst los zonder nog maar adempauzes te nemen: 'Heef hij ketting? Heef hij sok? Heef hij armband? Heef hij nek?'
Schoonzusje: 'Ho! Ho! Eén vraag per keer! Wat vroeg je nou? Ja, hij eh... heeft een nek.' 

Snaakje keek alsof zojuist cruciale informatie had losgepeuterd uit haar tante. Ze tuurde nadenkend omhoog, kneep haar ogen tot spleetjes, glimlachte toen veelbetekenend en vuurde daarna nog een aantal vragen af in de trant van 'heef hij juf' en 'heef hij ijsjes'.

Mijn schoonzusje keek hulpeloos mijn kant op. Ik vond het veel te mooi om eens publiek te zijn, in plaats van gekwelde, dus ik liet haar lekker bungelen. 
Schoonzusje: "Pfff, Snaak. Dit is nog een beetje moeilijk voor jou. Vraag anders maar: Is het Ruben?" 
Snaakje, beledigd (want: net lekker op gang): "Nee!" 
Schoonzusje: "Of je vraagt: Is het Jos?"
Snaakje, kwaaier: "Nee!" 
Schoonzusje, verliest haar geduld: "Jawel. Want dat is 'm." 
Snaakje: "Nee! Niet!" 
Schoonzusje: "Jawel. Ome Jos. Die was het. Ome Jos. Die had ik in mijn hoofd."
Snaakje (geeft zuchtend toe, voor de lieve vrede): "Oke. Oma... Oma Jos." 
Schoonzusje: '?' 

Daarna staarden beide kandidaten uit het raam. En ik wist dat nu ook mijn schoonzusje wijzer was geworden.