Rot Pokke Fruitvliegen

afb. 1. Hoe ik een fruitvlieg het liefst zie.

Geef mij één fruitvlieg en ik blijf helemaal chill. Stop er vijf in mijn keuken en ik frons misschien lichtjes. Bij tien fruitvliegen word ik onrustig. Dat geef ik eerlijk toe. Ik hou er gewoon niet van. Maar WAARAAN o WAARAAN heb ik het verdiend dat ik ZEVENHONDERD  freakin' fruitvliegen in mijn keuken heb!? Nou? NOU? NOU!?

Oke, oke, het is waar dat wij een weekendje weggingen en dat er toen één klein verrot perzikje is blijven liggen in de keuken. Helemaal waar, hoor je mij niet ontkennen. Maar even he, de banaantjes lagen er stralend geel bij hoor. Sinaasappeltjes, keurig in het gelid, allemaal even oranje en vlekkeloos. En de appels, potdorie, die zaten zelfs nog in het zakje. Zó nieuw waren die dingen. Geen krasje of stipje op te bekennen.

Maar die perzik he, die perzik... Die rotbeesten pakken je genadeloos op ÉÉN zo’n perzikje dat je dan effe vergeet. Ik word daar naar van. Ik vind dat laag. En dan kom je de keuken binnen, om heel lief te gaan koken of weet ik veel, en dan vliegen er dus zevenhonderd rotpokkefruitvliegen je neusholtes binnen. Gewoon om te klieren.

Mijn man is een schatje hoor. Begrijpt mij ook helemaal. Hij pakte op een goeie avond de stofzuiger, de snoezerd, en heeft ze toen met een engelengeduld om warm van te worden  ALLE zevenhonderd opgezogen. Dat is nou liefde. Dat is nou toewijding. Beetje jammer dat hij de stofzuiger die nacht in de keuken liet staan en dat die zevenhonderd krengen er aan de achterkant van de stofzuiger net zo hard weer uitkropen. Walgelijk. 

Elke keer als ik die fruitvliegenkeuken in kom, stijgt mijn bloeddruk tot boven het kookpunt. Ik wapper met theedoeken, knal met vliegenmeppers en kranten, knutsel hele middagen aan ingenieuze fruitvliegvallen en zet zelfs Snipje en Snaakje in bij mijn strijd tegen dit onrecht. Wie de meeste vliegjes kan doodslaan krijgt van mama een snoepje.

Ook geprobeerd: een allesverterend chemisch spulletje van de buurvrouw. Super giftig, super agressief. Volgens mij zag ik op de spuitbus zelfs een sticker zitten met daarop: DOOD AAN DE OZONLAAG! maar dat weet ik niet zeker. Wat een gevoel van macht om daarmee te spuiten!

Alleen ze zitten er nog. Nog steeds. In mijn dromen hoor ik hoe zevenhonderd stemmetjes mij uitlachen. Ik weet niet hoe ik nu verder moet leven. Ik ben een vreemde in mijn eigen huis. Dit trek ik niet heel veel langer. Als je tips hebt, laat ze hier onder deze blog achter. Je kunt een spuitbus winnen. Help!

afb. 2 Voorbeeld van een val die niet werkt