Ik zat nog eens aan vroeger te denken. Dat ga je doen als je wat ouder wordt, zoals ik.
Ik zat te denken aan mijn speelgoed van toen en of dat nou verschilt van het speelgoed van Snipje en Snaakje. In zekere zin niet. Op het plein wordt al minstens vijftig jaar braaf geduikeld (meisjes), gestoepkrijt (meisjes) en gevochten (jongetjes). Dat is dus hetzelfde. Maar er is ook een heleboel veranderd.
Zo gaan mijn meiden tegenwoordig standaard door het leven met twee paarse, afgeknepen vingertjes. Dat komt door de Loomelastiekjes waarmee ze, op hun vingertjes, armbandjes proberen te maken. (Loombandjes = rottige kleine elastiekjes die al knappen als je er nog over na denkt of je ze uit het zakje zal halen of niet.)
Dat is dus heel anders dan vroeger. Loombandjes hadden wij niet. Wij hadden kankerverwekkende scoobiedootouwtjes. Verder hetzelfde idee hoor. En natuurlijk plastic trollen. Die waren toen 'in'. Ik weet werkelijk niet, heb ook nooit geweten, waarom die dingen in waren, maar ik beloof je dat er een tijd is geweest dat iedereen een plastic trol wilde hebben. Ook jij, vuil gniffelende lezer, jij hebt heus wel een keer een trol op het uiteinde van je vulpen gehad. Of anders had je wel een ketting met een trol eraan. O, trouwens... OF je had een ketting met vierhonderdeenentwintig plastic speentjes eraan! Dat was ook in! Jaha! Dat herinner ik me ook ineens. Kijk zulke:
fig 1.Ik denk toch dat de kinders van tegenwoordig het beter hebben hoor. Met hun scootersteppen en hun wiebelboards. Joh, wij hadden ministeck! MINISTECK! Daar trok je alle tien je nagels aan stuk als je het uit dat witte bord wou trekken en dan HAD je het eruit en dan zat het in je oor, je neus, in de stofzuigerzak of in de hond z'n darmkanaal. Niks aan!
Volgens mij zijn de kinderen van nu echt beter af. Waar de kinderen van nu moeiteloos afvallen terwijl ze op de Wii de meest geweldige spellen spelen, lagen wij grijs van verveling onderaan de trap te wachten tot onze regenboogkleurtrapspiraal
EIN-DE-LIJK gearriveerd was. Hadden we zelfs nog een vrijwilliger nodig om het ding halverwege de trap maar weer een zetje te geven. Tsss.
Kinderen van nu slaan met denkbeeldige tafeltennisbatjes de virtuele bal over het scherm. Hoe veilig is dat! Mijn twee voortanden zijn er ongenadig uitgevlogen omdat wij tafeltennissen in 1999 nog met tafeltennisbatjes deden. Houten. Echte. Harde...
Mijn moeder zei altijd: van verveling word je creatief. Zou het waar zijn? Ik teken wel veel… Hm… Dat doet mij en mijn plastic tanden wel weer goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten