Snipje En Snaakje Op Het Rechte Pad

Ik wil mijn kinderen heel graag op het rechte pad hebben. En houden. Niet dat kennissen over twintig jaar vragen: “Zo, hoe gaat het met jouw dochters?” En dat ik dan moet zeggen: “Nou, Snipje krijgt steeds meer opdrachten in het criminele circuit, dus dat is heel mooi en Snaakje zit in de fraude enorm op haar plek.” Dat willen we dus niet. 

Ik wil ook graag dat ze omzien naar de armen. Zou ook fijn zijn. Daarvoor zelf het goede voorbeeld geven is nog best moeilijk, hoor. Je kunt echt NOOIT bij een zwerver pinnen en dat vind ik reteonhandig, want ik heb altijd alleen maar mijn pinpas bij me als ik in de stad loop. Bij Snipje moet ik nog hard werken aan het onderdeel ‘Hart voor Minder Bedeelden’. Gisteren liepen we namelijk in de stad langs een paar straatmuzikanten die verveeld aan het snerpen waren. We gingen een winkel in en weer uit en daarna liepen we terug, weer langs die straatmuzikanten. Deze keer waren ze hun boeltje aan het inpakken. En toen mompelde mijn lieve vijfjarige Snipje dus:

“Nou. Die hebben ook eindelijk door dat niemand geld geeft.”

Ahem. Daar werken wij nog aan dus. 

Op het vlak van fraude ben ik er ook nog niet helemaal gerust op, hoor. Snipje schreef een tijdje geleden een liefdesbrief naar haar oma (ik haw fan je liefu oma), stickerde hem helemaal vol, likte uitbundig de rand van de envelop en vouwde hem plechtig dicht. Daarna keek ze eens links en rechts en toen vroeg ze geslepen:
“Mama, kun jij misschien HEEL goed postzegels natekenen?”

AAARGH!! Ik hoop maar dat ALS alles mislukt met die opvoeding, dat ze dan nog profijt hebben van hun leuke snuitjes. Want die hebben ze hoor. Hele leuke snuitjes. Dus.