Sorry Kerstboom, Sorry Jozef

Vandaag was de dag. De dag dat we de kerstboom van de zolder gingen halen. Snipje, Snaakje en ik. We gingen vol goede moed naar boven.

Die kerstboom zit in een doos en die doos staat achter het schot. Achter het schot staat nog veel meer. Babybadjes, televisies, koffers en posters. En toen ik zo die kerstboom eruit aan het trekken was, vielen mij ineens een stuk of vijftig, zestig dingen op die eigenlijk wel weg konden. Dus ik denk dat ik toen een beetje afgeleid raakte en ACHTERAF denk ik dat het niet perse nodig was om op dat moment echt ALLES wat we bezitten overhoop te halen. Maar goed, na drie kwartier ofzo herinnerde ik me ineens wat we ook al weer gingen doen, dus toen zijn we gewoon naar beneden gegaan met die plastic kerstboom. Snaakje kwam maar twee keer klem te zitten tussen de trap en de boom dus dat ging prima. 

Beneden mochten Snipje en Snaakje de takken in de plastic stam steken. De takken hebben een kleurcode EN een lettercode EN hun papa had ze soort bij soort in tassen gedaan. De langste bij elkaar (code E, die horen onderaan de boom) en de kortste bij elkaar (code A, die horen boven in de boom.) Heel belangrijk dat je dat goed snapt, anders ziet je boom er zo vreemd uit. Terwijl ik dit aan het uitleggen was aan Snipje, kieperde Snaakje alle takken op een grote berg, slofte er heen en weer door heen en eindigde zwemmend op haar buik tussen de takken. Dit alles voordat ik mijn uitleg had kunnen afronden. De boom zag er vervolgens dus zo uit:

Daarna kwam het onderdeel kerstbalwerpen. Daar wil ik liever niet over schrijven.
Toen we dat overleefd hadden pakten Snipje en Snaakje -terwijl ik aan het vechten was met de piek- de gekregen/dure/stenen/breekbare/stijlvolle kerststal uit. Maria, de kameel en twee herders kwamen heelhuids op tafel. Kindje Jezus viel HEEL hard op de grond en miste een voetje. Niks vergeleken bij Jozef. Die stond zenuwachtig handenwringend naast zijn eigen hoofd. Dat zag er zo uit:

En toen was de middag al weer om. De boom stond. Soort van. Hij was niet erg mooi. Jozef had Bisonkit in zijn nek en de hele kamer lag vol plastic naalden. En toch was ik best gelukkig. Je zal maar met twee zulke leuke, blije meiden een kerstboom mogen versieren. In vrede. Dat is een cadeautje.