donderdag 29 augustus 2013

Fred




Voor iedereen die benieuwd is naar het wel en wee van Slakkie en Bambi, is hier een update.
 

Slakkie is, zoals jullie weten, een leeg slakkenhuisje, dus met hem gaat alles z’n gangetje. Bambi, de actieveling, heeft de afgelopen dagen elk vrij momentje gespendeerd aan ontsnappingspogingen. Op een gegeven moment had hij zijn bijzonder soepele lijf tussen twee tralies door helemaal naar buiten gewurmd. Nu alleen m’n huisje nog, moet hij opgewekt gedacht hebben. Ik hem 'm maar bevrijd. 

De kooi stond dus leeg. Dat kwam heel goed uit toen Snipje en Snaakje vandaag een klont van een pad vonden in de tuin. Trots kwamen ze hem laten zien, in een jampotje gepropt, met het deksel strak dicht. Ik draaide het vlug open voor wat zuurstof en deed alsof ik héél verbaasd was. Deze pad woont namelijk al vier jaar in onze tuin. Mijn dochters ‘vinden’ hem ongeveer elke twee weken. Apetrots lieten ze Fred (oja, zo noem ik hem al vier jaar, sorry oom Fred) de kooi in. Daarna waren ze druk in de weer met water, blaadjes, een bad en natuurlijk zaagsel voor een ‘kwaakplek’. Geen idee wat dát is.  
  
Ik denk dat Fred binnen een briefje met ontsnappingstips en -aanwijzingen van Bambi heeft gevonden. Tot onze grote schrik propte hij namelijk al snel zijn HELE HOOFD tussen de suuuuupersmalle tralies door. Daarna zijn voorpootjes en zijn ribbetjes. En toen zat hij vast. Z’n pens... hij kon geen kant meer op. Snipje zag het, schreeuwde, rende naar de voorkant, pakte Freds handjes en wilde er aan trekken, liet ze weer los, rende naar de achterkant, pakte Freds voetjes en wilde daar aan trekken, wist het toen ook niet meer en ging op de grond zitten huilen. 

Gelukkig heeft Janneke, iemand die op bezoek was (en de enige in de tuin die haar kalmte kon bewaren) de spijltjes opengetrokken en Fred van achter een zetje gegeven. Hij wurmde zijn grote kont door de tralies en plop daar zat hij, amechtig hijgend op de tegels. Het volgende moment crosste Jannekes kleindochter van één met een klein stepje over Fred heen.

Oke, bijna. Ik dook ervoor.  


Maar de kooi is dus weer leeg. Nog een dier interesse?

dinsdag 27 augustus 2013

Stiekem Snoepen (Als Ouder)



Zoals je misschien al hebt geraden, worden veel dingen wat ingewikkelder als je kindertjes hebt. Helemaal niet erg, gewoon een feitje. Dingen als winkelen, wandelen en wegkomen uit je huis. In schema:


Wegkomen

Zonder kids
Met kids
‘Hee zullen we gaan?”
“Ja, prima!”

(Verlaten gearmd het huis)
“Hee, zullen we gaan?”
“Ja, prima. Heb jij aap? Luiers? Doekjes? Meer doekjes? Speeltjes? Potje?  Lepeltje? Slabbetjes? Twee extra sets kleertjes? Voorleesboek?”
“Eeh…nee…”
Snibbig: “Nou, dan kunnen we ook nog lang niet gaan he!? ”
(Verlaten het huis niet. En al helemaal niet gearmd.)

Wandelen

Zonder kids
Met kids
(voetstappen, suizende wind)
“Heerlijk zo he…”
“Mmm….én lekker gezond!”
(suizende w..WEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEH)
Mijnbenendoenpijnenikmoetplassemamazijnwedral
Mij bene ook au papa, Tille? Tille!? TILLE!!!!TILLUH! Laat liggen, dat is geen tak, dat is een gedroogde hondendr...waar is je slipper nú weer!?

Winkelen


Deze sla ik gewoon maar even over.



Maar goed, waar ik naartoe wil: NIEMAND denkt er van te voren over na dat snoepjes eten óók veel moeilijker wordt. Ik hoor gerust mensen zeggen: “We gaan nog lekker even winkelen hoor, voordat de baby straks komt, want dan is het over!” Maar ik hoor nooit mensen zeggen: “Nou, ik ga nog even uitgebreid snoep eten hoor, want straks heb ik een kleuter!” Want dat zou ik dus wel iedereen aanraden. Ik loop hier zelf namelijk elke dag opnieuw tegenaan. Ongeveer zo:

‘Theetijd’ is geweest. We hebben om half vier allemaal limonade en iets lekkers gekregen. Om vier uur zijn Snipje en Snaakje eindelijk de keuken uit en weer helemaal opgegaan in hun spel. Iets met circus. Áls ik nog snoep wil, en dat wil ik –al een half uur!-  dan moet ik NU naar de snoepkast. Onopvallend ga ik er voor staan. Ik rammel wat met kastjes. Geen reactie uit de woonkamer. Dit gaat goed. Voorzichtig pak ik de glazen pot. Top, geen gerinkel. Snipje is nog steeds een ballerina, Snaakje nog steeds een braadworst, verwikkeld in een circusact. Behoedzaam doe ik de weckpotsluiting van ijzer open. Rinkel, hoor ik zachtjes. Stilte. Volgens mij is het goed gegaan. Een hand in de pot. Vijf banaantjes, één perzikje, twee dropjes en…..dáár staat een verlopen ballerina/clown. Jurk op half zeven. Handen in haar zij. “Waarom zit jouw hand in de snoeppot, mama? Het is toch alláng theetijd geweest?” 

Dát zijn nou de momenten dat ik denk:  “Oh, de onbeschrijfelijke vrijheid, te snoepen wanneer je wil!!”   
En eerlijk gezegd denk ik dan ook vaak: “@#$%%@#$%!!”   





 <a href="http://www.bloglovin.com/blog/10453209/?claim=7a4bx2ufdva">Follow my blog with Bloglovin</a>

donderdag 22 augustus 2013

Slakkenvandalisme Deel Twee





Ja! Er is nieuws aan het front! Op een avond, een late avond, gebeurde het. Wij liggen altijd om half elf in bed. Maar niet deze keer. We hadden visite gehad en het was laat geworden. Stom van hem natuurlijk, maar onze slak had er geen rekening mee gehouden dat het zou kunnen voorkomen dat wij van ons schema af zouden wijken. De loser.  Wij liepen heen en weer met schoteltjes en lege kopjes. En toen…..gleden we bijna over een glibberig drietal. DRIE slijmerige vandalisten waren uit hun verschrikkelijk hol gekropen om hun snode plannen uit te voeren. Een slak, met een afschuwelijke boeventronie, kroop voorop. De twee anderen, magere, lelijke meelopers, kropen achter hem aan.  Ineens vielen alle puzzelstukjes op hun plek. De grote hoeveelheid slijm. De reikwijdte van het slijm. De doelgerichtheid van de beslijmingen. Dit kon inderdaad nooit het werk van één slak alleen zijn. Hij had AL DIE TIJD handlangers gehad!!  
Verbijsterd en aan de grond genageld stonden wij daar. Een kopje kletterde op de grond. Niemand merkte het. Ook het criminele trio niet. Zij kropen gestaag en doelgericht door. Zo stond de wereld even stil. De slakken kropen onverstoorbaar verder. Het was duidelijk dat ze naar onze jassen op weg waren. 

Opeens kwamen we weer bij zinnen. “AAARGH! Dat zijn ze! Dat zijn ze! GRIJP ZE!! Niemand de zaal uit!” riepen we door elkaar heen. We kwamen snel in actie. Een stokje en een papiertje was alles wat wij als arrestatieteam nodig hadden. De slakken leken volkomen overrompeld te zijn door hun arrestatie en uitzetting. Voor ze het goed en wel doorhadden waren ze niet meer op weg naar onze jassen, maar lagen ze in de tuin. Met een borrelend gevoel  van voldoening en een stevige high-five knalden wij de deuren voor hun gemene neuzen dicht. Chew on that, sukkels!! Heerlijk, wat een overwinning. Wat lekker dat je dan toch die monsters te slim af kunt zijn. Ha.
 
Dit alles is nu een maandje geleden. Ik schrijf deze blog, omdat ik vanochtend, op mijn dure buggy een XXL-slakkenspoor vond. Goorder, slijmeriger, smeriger dan ooit.
Op een extra zichtbare plaats. They‘re  back.


Ik beloof mijzelf en mijn lezers: op een dag lezen jullie op deze plek: WE GOT HIM.



Slakkenvandalisme Deel Een





WALGELIJK! Slakkensporen in huis! Niet gewoon op de vloer, waar je als slak ook heel prima kunt lopen, maar op dingen. Dingen waarmee ik gezien word. Bijvoorbeeld op mijn kinderwagen, waar ik mijn kind in behoor te showen. Daar wordt met slakkenkundige precisie heel duidelijk overheen geslijmd. Te zien voor heel de wereld. Ik had een mooie buggy gekocht, omdat ik dacht, als ik dan ga wandelen ziet iedereen dat ik ga voor kwaliteit. Maar als ik nu ga wandelen, denkt iedereen dat ik elke keer voor we weggaan met snot eerst een abstract figuur schilder op de stof van de buggy.

Na al die maanden wel slakkenslijm zien maar géén slak, ga je heel rare dingen denken. Zeker als je een fantasievol persoon bent. In mijn hoofd is onze slak zwart. Zwart als de nacht. Hij heeft dan weliswaar geen tanden, maar wel heel angstaanjagende rode vlekken op zijn glibberige slijmrug. En ik stel me voor hoe hij vanuit zijn geheime verstopplek –die ik tot op de dag van vandaag niet ken- de hele tijd met zijn glibberige valse kraaloogjes om de hoek gluurt. Hij gluurt en gluurt, steekt zijn kopje af en toe om de hoek om te kijken of ik niet kijk, en als ik niet kijk dan RENT hij snel naar mijn buggy, mijn jas, mijn paraplu, mijn schoenen en/of mijn Maxi-Cosi-kinderwagen-set, die zo verschrikkelijk duur is, dat ik hem maar gewoon gewonnen heb. De vuile stinkerd. 


En ik stel me zo voor dat dit heerschap, zodra hij mijn voetstappen hoort aankomen, zo snel als zijn slakkenslijm hem dragen kan, weer zijn vuile gemene hol inkruipt alwaar hij nieuwe plannen smeedt, zijn evil-slakken-laugh lacht en zijn nieuwe walgelijke routes uitstippelt. Goorlap. Hij heeft in mijn beleving geen huis op zijn rug (of het moet een slakkenhoofdkwartier zijn) want dat zou hem alleen maar vertragen als hij op boeventocht gaat. Onee. Onze slak is lelijk en naakt. Heel naakt. Ik heb zijn  daderprofiel helder voor de geest.


Ik hou hem in de gaten. Ik hou jullie op de hoogte. Ik ga hem verdelgen. Gruwelijk verdelgen. THE GAME IS ON!!





woensdag 14 augustus 2013

Slaku


Mijn zeer zelfstandige dochter Snipje heeft vandaag maar zelf een huisdier geroggeld. Soms moet je het heft in eigen handen nemen. Ze stapte de tuin in, liet haar tweejarige zusje Snaakje een slak zoeken en stortte zich alvast op het klaarmaken van het slakkenverblijf. Al snel vond Snaakje een slak. Een heel, héél rustige slak, die de originele naam “Slakkie” kreeg. Toen ik uitgenodigd werd om de nieuwe aanschaf te bewonderen zag ik meteen dat Slakkie al weken dood is en dat alleen zijn stoffelijk overschot vandaag in een gespreid bedje terecht is gekomen. Maar ik heb niks gezegd hoor. Zou niet durven.

Slakkie was amper geïnstalleerd toen Snipje zich al naar binnen haastte om een handleiding op te stellen voor de verzorging en vertroeteling van Slakkie. Hieronder een paar foto’s. 

Afb. 1.  Verblijf. Waar Slakkie dient te wonen. Pijl geeft aan welke kant boven moet. 



 Afb. 2. Oogjes en twee slakken. Betekent: zoek driftig naar een tweede slak. Slakken zijn gezelligerds, gaf Snipje aan. Ze leven graag met zijn tweeën. Voorzie in deze behoefte.

 

Afb. 3.  Veeg de kooi regelmatig aan. 

Afb. 4. Stop de slak regelmatig in bad. Droog af met bijgevoegde groene blaadjes. (Snipje heeft dit zelf een paar keer heel vakkundig en professioneel uitgeprobeerd, en Slakkie liet het allemaal heerlijk over zich heenkomen, dus dit vinden slakken echt prettig.)


Toen de handleiding voltooid was, ging de auteur in hoogsteigen persoon de voortuin in om er nog een slak bij te zoeken, zoals zijzelf in de beschrijving had aangegeven. Wat Snipje er mondeling nog bij vermeldde was: “Twéé slakken moet je. Een mannetje en een moedertje. Geen twee mannetjes en één moedertje, want dan worden ze nog jaloers op die ene mooie moederslak! Hahaha!” Dus. 

Al snel vond zij een lomp grote slak, van wie ze op slag wist hoe hij moest heten. Bambi! Een heel sierlijke naam. Helemaal goed voor een slak. Bambi bleek een stuk vitaler. Waar Slakkie nog steeds lag waar Snipje hem neer had gelegd, crosste Bambi in mum van tijd de hele kooi door. Snipje gniffelde vertederd, schudde haar hoofd en vertrouwde me toe: “Ja, voor slakken zorgen is leuk, hoor!” 

Ik geloofde het nog ook.