Stiekem Snoepen (Als Ouder)

Zoals je misschien al hebt geraden, worden veel dingen wat ingewikkelder als je kindertjes hebt. Helemaal niet erg, gewoon een feitje. Dingen als winkelen, wandelen en wegkomen uit je huis. In schema:

Wegkomen
Zonder kids	Met kids
‘Hee zullen we gaan?” “Ja, prima!” (Verlaten gearmd het huis)	“Hee, zullen we gaan?” “Ja, prima. Heb jij aap? Luiers? Doekjes? Meer doekjes? Speeltjes? Potje?  Lepeltje? Slabbetjes? Twee extra sets kleertjes? Voorleesboek?” “Eeh…nee…” Snibbig: “Nou, dan kunnen we ook nog lang niet gaan he!? ” (Verlaten het huis niet. En al helemaal niet gearmd.)
Wandelen
Zonder kids	Met kids
(voetstappen, suizende wind) “Heerlijk zo he…” “Mmm….én lekker gezond!”	(suizende w..WEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEH) Mijnbenendoenpijnenikmoetplassemamazijnwedral Mij bene ook au papa, Tille? Tille!? TILLE!!!!TILLUH! Laat liggen, dat is geen tak, dat is een gedroogde hondendr...waar is je slipper nú weer!?
Winkelen
Deze sla ik gewoon maar even over.

Maar goed, waar ik naartoe wil: NIEMAND denkt er van te voren over na dat snoepjes eten óók veel moeilijker wordt. Ik hoor gerust mensen zeggen: “We gaan nog lekker even winkelen hoor, voordat de baby straks komt, want dan is het over!” Maar ik hoor nooit mensen zeggen: “Nou, ik ga nog even uitgebreid snoep eten hoor, want straks heb ik een kleuter!” Want dat zou ik dus wel iedereen aanraden. Ik loop hier zelf namelijk elke dag opnieuw tegenaan. Ongeveer zo:

‘Theetijd’ is geweest. We hebben om half vier allemaal limonade en iets lekkers gekregen. Om vier uur zijn Snipje en Snaakje eindelijk de keuken uit en weer helemaal opgegaan in hun spel. Iets met circus. Áls ik nog snoep wil, en dat wil ik –al een half uur!-  dan moet ik NU naar de snoepkast. Onopvallend ga ik er voor staan. Ik rammel wat met kastjes. Geen reactie uit de woonkamer. Dit gaat goed. Voorzichtig pak ik de glazen pot. Top, geen gerinkel. Snipje is nog steeds een ballerina, Snaakje nog steeds een braadworst, verwikkeld in een circusact. Behoedzaam doe ik de weckpotsluiting van ijzer open. Rinkel, hoor ik zachtjes. Stilte. Volgens mij is het goed gegaan. Een hand in de pot. Vijf banaantjes, één perzikje, twee dropjes en…..dáár staat een verlopen ballerina/clown. Jurk op half zeven. Handen in haar zij. “Waarom zit jouw hand in de snoeppot, mama? Het is toch alláng theetijd geweest?” 

Dát zijn nou de momenten dat ik denk:  “Oh, de onbeschrijfelijke vrijheid, te snoepen wanneer je wil!!”   

En eerlijk gezegd denk ik dan ook vaak: “@#$%%@#$%!!”   





 <a href="http://www.bloglovin.com/blog/10453209/?claim=7a4bx2ufdva">Follow my blog with Bloglovin</a>