Bakerpraatjes

Nu ik behoorlijk zwanger ben (37 weken) hang ik veel rond op een hysterisch zwangerschapsforum vol vrouwen die stuk voor stuk zeker weten dat zij vannacht aan de beurt zijn om te bevallen. Hilarisch. Ze voelen het aan alles. Toen ik zwanger was van Snipje ging ik helemaal mee in dit gedrag, maar nu niet meer!  Ha! Tweede keer, dus daar stink ik niet meer in, ervaren als ik ben. En de bakerpraatjes die daar de ronde doen. Fantastisch! Aan al mijn vriendinnen vertel ik –meewarig lachend- in wat voor onzin de vrouwen op het forum geloven. Haha, tonic drinken?  Om je bevalling te bespoedigen?  Hahaha! O, wat een blondjes daar! Ananashart eten!? Gatsie! Dat gelóóf je toch niet? Wat zeggie?  Precies over vijf dagen volle maan? En jullie denken ECHT dat je daardoor sneller bevalt? Och kerm, hahaha! Hoe grappig!

Vijf dagen later is dat helemaal niet zo grappig. Bittere ernst! Stiekem ben ik zojuist naar de winkel geslopen. (Ik kan  alleen nog maar sluipen, slepen of sukkelen en hóógstens slenteren. Synoniemen voor het woord lopen die niet met een s beginnen, daartoe ben ik niet meer in staat.) Maar goed, de winkel, en toen niemand keek heb ik heel gauw een verschrikkelijk gore fles bittere tonic gekocht. Omdat ik eh… nou… omdat het vanavond volle maan is en ik dacht dat de combinatie met tonic dan vast dubbel zou aanslaan. Zo. Ja, lach maar. 

Nu schaam ik me. Ik geloof nu zelf in alle bakerpraatjes (Nederlandse én buitenlandse) die de ronde doen. Ik verzin in mijn vrije tijd eerlijk gezegd nog nieuwe, die ook plausibel klinken, en die zet ik dan op internet, voor anderen om in te geloven. Mijn kast staat vol met Tonic –waar niemand met zijn tengels aan mag komen, vanavond eten we ananashart met piepers en ik weet voor heel 2010-2011 wanneer het volle maan is. Ik wil geen commentaar. Ik ben niet toegankelijk voor publiek en u kunt mij weer bereiken als mijn kind ondanks alles toch plotsklaps is gekomen. De groeten.