Komkommeropvang

Oke, serieus: wat had jij gedaan in mijn geval? Lees even mee:

Bijna aangekomen bij mijn stamsupermarkt zag ik ineens dat ik een onopvallende komkommer nog in het mandje van Snipjes buggy had laten zitten. Ik had dat stomme ding betaald, maar er thuis nooit uitgehaald. Nu had ik ‘m weer bij me en ik zou de winkel weer in gaan! PROBLEEM!
Tja. Wat doe je dan? Voor zover ik kon zien: vier opties.

Optie 1.
Komkommer onder mijn jas verstoppen. Nadeel: grote komkommervormige bult onder mijn jas. Nadeel 2: hoe ga ik dat OOIT uitleggen als ze me aanhouden en ik mijn jas open moet doen en daar komt tadaaaa een komkommer tevoorschijn. Vreselijk.

Optie 2.
Teruglopen naar huis, komkommer in de keuken neerleggen.
Geen optie. Tweehonderd meter lopen, koud, te ver. Helaas te lui aangelegd.

Optie 3.
Komkommer nog een keertje betalen. Nadeel: 99 cent over de balk gegooid. En VET oneerlijk.

Optie 4.
Naar de informatiebalie gaan en alles eerlijk opbiechten. Nadeel: imago onherstelbaar beschadigd.

Ik weet niet welke optie jou het best had geleken, maar bij de stoplichten besloot ik toch voor optie 4 te gaan. Nou. Toen ben ik dus naar de balie gegaan. Volgens mij was ik niet heel rood. Ik zei dat ik een domme vraag had en of mijn komkommer daar mocht wachten tot ik klaar was met winkelen. En dat ik hem daarna zou ophalen. Pff. Net alsof ik zo'n kind achterliet in Smäland bij de IKEA. Ik was bijna bang dat ik onder het winkelen zou horen: DING DONG, Wil de mama van de komkommer met streepjescode 9827-234238-4 naar Smäland komen; hij wil graag opgehaald worden.'

Toen Snipje en ik klaar waren, gingen we weer naar de balie waar onze komkommer al op ons lag te wachten. Voelde me een beetje stom. Dat was de reden dat ik leuk uit de hoek probeerde te komen en vroeg of mijn komkommer lief was geweest. Om het nog erger te maken zei ik ook nog dat de komkommer en ik af hadden gesproken dat hij zoet zou zijn als hij achter de balie mocht spelen. Oke...

Op de terugweg bedacht ik me nog wel dat ik hem misschien toch beter onder mijn jas had kunnen stoppen, die komkommer...