Vanochtend heb ik het voor mijn ogen zien
gebeuren: de herhaling van de zondeval.
Mijn -meestal voorbeeldige- dochter Snipje (2) en
ik, gingen naar de Kruidvat. Daar kreeg zij, bij de ingang, haar eigen
trekmandje op wieltjes want daar is zij nogal van. Toen ik heel heel eventjes
niet oplette, is Snipje kennelijk naar de afdeling snoep gesneakt. En dan
bedoel ik niet de afdeling 'Verpakt Snoep', maar de afdeling 'Véééél Mierzoet
Snoep In Open Bakken'. De meeste
bakken hingen niet op haar hoogte, maar de bak met apenkoppen hing daar wel. Je
voelt hem, he.
Toen ik -nietsvermoedend- bij de kassa kwam en
afrekende vond ik het heel erg naar snoep ruiken. Heel erg. En toen ineens
douwde Snipje triomfantelijk een afgelebberde, kletsnatte, half aangevreten
apenkop voor de neus van de caissiere. Verschrikkelijk was het. Mijn lieve kind
had haar eerste roof gepleegd! Gejat! Gestolen! En ook nog onbeschaamd aan de
gedupeerde laten zien.
Om het nog veel erger te maken nam Snipje met smaak een
grote hap van haar halve apenkop. Recht in het gezicht van de caissiere.
Ze had al het gele nu al op van de apenkop en
hapte er nu een zwart stuk af, en terwijl de caissiere en ik machteloos stonden
toe te kijken tufte zij het stuk uit en
riep: BAH! Daarbij keek Snipje beledigd naar de caissiere alsof het diens
schuld was dat die aap ineens niet meer smaakte. Om
mijn gezicht te redden wilde ik een preek afsteken met als thema: gestolen goed
smaakt niet goed, maar ik besefte dat ik maar beter mijn biezen kon pakken en
hem gauw kon peren.
Buiten hield ze halve apekop voor mijn neus en zei
ze: 'Mama, bah!...Eten?” Iedereen die mij een beetje kent, wéét dat ik eet wat
mij voorgezet wordt. Dat ik een snoeperd ben. En ik weet dat het geen excuus
is, maar toen heb ik ook genomen van de verboden vrucht. Tja. I did. I confess.
Maar zij begon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten